#จดมาสรุปเป็นข้อ #ธุรกิจแบ่งปัน #busguy
➼ คนเก่งหลายคนมักเป็นคนที่ไม่เก่งเรื่องคน ซึ่งเหมือนมีความสามารถแต่เป็นคนที่ไม่น่าคบ โดยคนเหล่านี้มักมีพฤติกรรมหลายอย่างมีคล้ายๆ กัน.
➼ คนเก่งจำนวนมากเชื่อว่าตนเองรู้เรื่องนั้นเรื่องนี้ดีกว่าคนอื่นๆ จึงมักชอบชี้แนะให้คนอื่นให้ได้รู้ในเรื่องนั้นมากยิ่งขึ้น โดยอาจแสดงออกมาเป็นเหมือนการสั่งสอนมากเกินไป จนทำให้คนรอบตัวรู้สึกเหมือนเป็นคนโง่.
➼ ดังนั้น ถ้าเก่งแล้วอยากให้คนอื่นเก่งตาม ควรถามกันก่อนว่าเขาต้องการให้ช่วยหรือไม่ ไม่ควรหวังดีไปสั่งสอนคนอื่นโดยทั่วโดยไม่รู้ว่าเขาอยากให้ช่วยหรือไม่.
➼ คนเก่งอีกแบบคือเก่งมากจนรู้ล่วงหน้าว่าเรื่องนั้นทำแล้วไปไม่รอดแน่ๆ แต่แสร้งทำเป็นเห็นด้วยกับเรื่องนั้น แล้วค่อยมาบอกตอนที่เรื่องนั้นพังไปแล้วในทำนองว่า รู้ว่าจะพังแต่ไม่อยากขัดใจคนอื่นในตอนนั้น.
➼ คนเก่งมาก รู้มาก มักส่งเสริมให้พูดมากเกินกว่าที่ควรจะพูด และอดทนฟังเรื่องที่ไม่ถูกหลักการได้น้อยลง จึงมักพูดสอดแทรกคนอื่นๆ ไม่รอฟังให้เขาพูดกันจบก่อน.
➼ ในบางสถานการณ์ หากคนเก่งทำให้คนอื่นสับสน ขาดสมาธิในการทำงาน คนเก่งดังกล่าวก็ถือว่าไม่มีประโยชน์อย่างใดกับคนกลุ่มนั้น ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งสับสน ยิ่งใกล้ขาดสมาธิ.
➼ ทั้งนี้ เป็นธรรมดาที่คนเก่งจะพบเห็นปัญหาได้มากกว่าคนอื่น ได้เร็วกว่าคนอื่น แต่เมื่อพบเจอปัญหาแล้ว วิธีในการบอกกล่าวปัญหานั้นกับคนอื่น จะเป็นตัวกำหนดว่าเขาคนนั้นจะเป็นคนเก่งที่น่าคบหรือไม่.
➼ คนเก่งนั้น จะมีประโยชน์กับส่วนรวมก็ต่อเมื่อเก่งแล้วมีคนอยากคบหา.
อ้างอิง: "เก่งแต่คนเกลียด" บวร ปภัสราทร, กรุงเทพธุรกิจ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น